Het verhaal van Max Werkendam

Het verhaal van een sporter

Wij hebben nagedacht over de manier waarop wij nog meer inhoud kunnen geven aan de steen die wij vanuit de Hollandsche Schouwburg zullen mee nemen naar Kamp Westerbork. Om dit symbool nog meer betekenis te geven hebben wij gezocht naar een sporter die een verhaal kent met net zoveel passie zoals ook wij als sporters leggen in wat wij doen.

Onder alle verhalen die in Nederland te vertellen zijn is er het verhaal van de Amsterdammer Max Werkendam. Hij was marktkoopman was, werd verliefd in de oorlog verliefd, trouwde en werd met zijn vrouw gedeporteerd.
Max ontmoet in Kamp Westerbork de jongen Harts en samen met zijn vrouw Clara vertellen zij over zijn sportieve inslag.

Voor de oorlog beoefenden joden meerdere sporten. Max woonde samen met zijn ouders Zadok en moeder Esther (beiden omgekomen in Auschwitz op 28 januari 1944), in de Laing’s Nekstraat 30 III, Amsterdam in de Transvaalbuurt, niet zo ver van de Plantage buurt. Naast voetbal waren boksen en turnen toch echt favoriet in Amsterdam.

Max was een turner, met een bijzonder talent, een perfectionist en hoorde bij de top van Amsterdam. Hij inspireerde velen om hem heen en bleef daarmee doorgaan tot in Westerbork. Sport was zijn leven, maar helaas kon sport zijn leven niet redden.

Wij als renners delen die liefde voor de sport met Max en door juist zijn verhaal uit die massa van anonieme slachtoffers te halen inspireert dat nog meer wanneer we tijdens deze run herdenken. Een verhaal dat je laat stilstaan dat er zo nog 104.000 verhalen in Nederland zijn te vertellen.

We hebben gezien dat mensen stenen leggen die ze van een plek meenemen die hen dierbaar is. Zo verbinden wij onszelf met degene die wij herdenken. Zo zullen wij het verhaal van Max in de vorm van een steen bij ons dragen. Hiervoor schrijven wij de naam van Max Werkendam en zijn familie op deze steen.

De steen met deze namen nemen wij mee op de loop. Aan het einde van onze loop, voordat wij ons voegen bij de herdenking die door Herinneringscentrum Kamp Westerbork wordt georganiseerd, komen wij nog even bijeen en delen nog iets meer over Max en zijn leven en dat wij met name hem herdenken én met al die anderen ook in gedachten zijn. Wat ons treft in het verhaal van Max is zijn overtuigende houding om met sport niet alleen inhoud aan zijn dagelijks leven te geven, maar ook dat over te brengen op anderen. Op een gegeven moment wordt sport een soort reddingsboei, een middel waarbij de overlevingskansen toenemen, zo schat hij dat in. Dat het hem, als topsporter niet lukte te overleven illustreert hoe hard die vervolging en ingrijpend de ontberingen zijn geweest. Dat maakt zijn dood intens verdrietig.